Διαδικτυακή όπερα (15-2-24)
Εσείς βλέπετε όπερα; Ξέρετε τί είναι; Μάλλον, έχετε στο νου σας παράξενους/ παράξενες –ή και όχι– κυρίους και κυρίες, με περίεργα μαλλιά και ρούχα που «τσιρίζουν» δυσνόητα λόγια στη σκηνή ενός μεγάρου μουσικής!!! Και σίγουρα, αναρωτιέστε πώς οι θεατές μπορούν και τους καταλαβαίνουν!!!
Οι μαθητές μας, όμως, στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών από Μετάφραση, με την καθοδήγηση της διδάσκουσας του μαθήματος, παρακολούθησαν, διαδικτυακά, σε δύο διδακτικές ώρες (15/2 και 17/2) το πρόγραμμα «Η Όπερα διαδραστικά στα σχολεία». Πρόκειται για μια μοντέρνα εκδοχή της αρχαίας τραγωδίας του Ευριπίδη, «Ελένη» (που διδάσκεται στη Γ΄ Γυμνασίου) η οποία υλοποιείται στα σχολεία από τη Λυρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Εντυπώσεις; Στα θετικά σημεία, σίγουρα, ξεχωρίζουν οι νέοι ηθοποιοί, τα «μέινστριμ» ρούχα και κουρέματά τους και φυσικά, η διαφορετική εκδοχή του μύθου της Ελένης· η Ελένη δεν είναι ένα «αντικείμενο» πόθου, που κλέβει ο Πάρης για την Τροία (κλασική εκδοχή μύθου) ούτε αυτή που οι Θεοί μεταφέρουν στην Αίγυπτο (εκδοχή Ευριπίδη), αλλά η ίδια επιλέγει να ακολουθήσει τον Πάρη στην Τροία, γιατί πολύ απλά «βαριέται» (sic) το γάμο της με το Μενέλαο! Συνεπώς, δε χρειάζεται να γίνει πόλεμος, ενώ η ίδια η Ελένη ορίζει τη μοίρα της. Το πιάσατε, φαντάζομαι, το φεμινιστικό και αντιπολεμικό μήνυμα του έργου;
Στα αρνητικά σημεία: η έλλειψη εξοικείωσης με το συγκεκριμένο είδος μουσικής – δραματικής τέχνης. Παρότι η προσέγγιση ήταν μοντέρνα και ζωντανή, η όπερα έχει τους δικούς της κώδικες που δεν είναι εύκολο να «σπάσεις» μέσα σε δυο μέρες…
Οπότε κρατάμε τα θετικά στοιχεία της εμπειρίας αυτής και το ενδιαφέρον που γεννιέται από την επαφή μας με κάτι διαφορετικό από ό,τι έχουμε συνηθίσει… Εκεί δεν κρύβεται το μοντέρνο άλλωστε;