Καλώς ήρθατε στη σελίδα του Γυμνασίου (με Λυκειακές Τάξεις) Νικηφόρου

 Σας ευχόμαστε καλή περιήγηση !  Για οποιονδήποτε λόγο μη διστάσετε να μας στείλετε e-mail: mail<στο>gym-nikif.dra.sch.gr

Λίγα λόγια από τη Διευθύντρια του σχολείου (Απρ. 2014)

 

ΓΥΜΝΑΣΙΟ με ΛΥΚΕΙΑΚΕΣ Τάξεις ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΔΡΑΜΑΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

   

Προάγγελοι του Κινηματογράφου

 

Η ιδέα του κινηματογράφου, μπορούμε να πούμε, πως υπήρχε από πολύ παλιά. Από τις σκιές στη καθημερινή ζωή μας και το θέατρο σκιών, φτάσαμε στον ολοζώντανο κινηματογράφο που απολαμβάνουμε σήμερα. Το πρώτο βήμα έγινε από την ανακάλυψη κάποιων Κινέζων σοφών, πριν από 1000 περίπου χρόνια, οι οποίοι παρατήρησαν, ότι μια τρύπα σε ένα παντζούρι, έδινε την εικόνα ενός ανεστραμμένου κόσμου.

 

Πέντε αιώνες αργότερα, ο Ιταλός Τζιρόλαμο Κάρντανο, στερέωσε έναν φακό σε μία τρύπα, και η εικόνα έγινε πιο καθαρή.

 

Στον 18ο αιώνα, οι απλές σκιές έγιναν ζωγραφισμένες εικόνες σε γυαλί. Ο «μαγικός φανός» πρόβαλλε γυάλινες διαφάνειες σε μια οθόνη.

 

Μετείκασμα

Ο κινηματογράφος βασίζεται σε ένα ελάττωμα του ανθρώπινου ματιού ,το οποίο ονομάζεται «μετείκασμα», ένας στιγμιαίος, δηλαδή, οπτικός ερεθισμός, που διαρκεί αρκετό χρόνο, ακόμη και αφού έχει εξαφανιστεί η αιτία που τον προκάλεσε, γιατί χρειάζεται μια κάποια επεξεργασία από τον εγκέφαλο . Η εικόνα (είδωλο) που σχηματίζεται στον αμφιβληστροειδή από ένα αντικείμενο, δεν χάνεται αμέσως , αλλά παραμένει για λίγο αναλλλοίωτη, και μετά την εξαφάνιση του αντικειμένου. Ο κινηματογράφος στηρίζεται πάνω σε αυτή την αρχή, για να λειτουργήσει. Δεν είναι τίποτα άλλο δηλαδή, από μια αλληλουχία φωτογραφιών, που κινούνται με 24 καρέ το δευτερόλεπτο, όπως λέγεται η μια φωτογραφία στην κινηματογραφική ορολογία,και όλες μαζί οι φωτογραφίες, αποτελούν το κινηματογραφικό φιλμ. Έτσι, πριν ακόμα εξαφανιστεί το μετείκασμα της μιας εικόνας, ακολουθεί η επόμενη, οπότε οι εικόνες αυτές «συγχωνεύονται», και δημιουργούν μια συνεχή ροή εντυπώσεων. Με αυτόν τον τρόπο ο κινηματογράφος δίνει την εντύπωση της κίνησης.

Πρώτα Βήματα

Ένα άλογο, ο Όξιντεντ, που καλπάζει, και σπάζει τεντωμένα σχοινιά, τα οποία βρίσκει στο δρόμο του, αποτελεί το πρώτο κινούμενο πράγμα, που οδήγησε στη γένεση των κινηματογραφικών ταινιών. Το γεγονός καταγράφηκε σε μια φωτογραφική ενότητα, αποτελούμενη από 24 φωτογραφίες, και οι οποίες προβάλλονται σε γρήγορη κίνηση. Δημιουργός ήταν ο Eadweard Muybridge, στις 19 του Ιουνίου του 1878. Το κόνσεπτ του ήταν να δείξει, ότι τα άλογα που καλπάζουν, σηκώνουν και τις τέσσερις οπλές από το έδαφος.

Κινητοσκόπιο

Το κινητοσκόπιο (Kinetoscope) ήταν μία μηχανή παρουσίασης ταινιών, πρόδρομος της σύγχρονης κινηματογραφικής μηχανής προβολής. Κατασκευάστηκε από τον Ουίλλιαμ Ντίκσον, στα εργαστήρια του Αμερικανού εφευρέτη Τόμας Έντισον, στον οποίο και αποδίδεται η αρχική ιδέα κατασκευής του. Η εφεύρεση του κινητοσκοπίου, συνδύαζε τη φωτογραφία με την τεχνολογία αναπαραγωγής της κίνησης μιας εικόνας, προβάλλοντάς την σε διάτρητο φιλμ των 35 χιλιοστών. Η εικόνα γινόταν ορατή με τη μέθοδο του στερεοσκοπίου.

Η ανάπτυξη του κινητοσκοπίου, βασίστηκε σε προγενέστερες ανακαλύψεις. Πιθανόν, γι?αυτό το λόγο, ο Τόμας Έντισον κατοχύρωσε την εφεύρεσή του με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, μόνο στις ΗΠΑ, και δεν επιχείρησε να κατοχυρώσει την εφεύρεση διεθνώς, πράγμα που επέτρεψε την αντιγραφή και περαιτέρω βελτίωσή της, ευνοώντας με αυτό τον τρόπο την ταχύτερη εξέλιξη του κινηματογράφου.

Η πρώτη δημόσια παρουσίαση του πρωτότυπου κινητοσκοπίου, έλαβε χώρα στις 20 Μαΐου του 1891, ενώ στις 9 Μαΐου του 1893, έγινε η επίσημη παρουσίαση του, ως ολοκληρωμένη πλέον εφεύρεση, στο Ινστιτούτο Τεχνών και Επιστήμης του Μπρούκλιν.

Μουτοσκόπιο

Το μουτοσκόπιο, αποτελεί μία μορφή εικονοσκοπίου, που εφευρέθηκε από τον Χέρμαν Κάσλερ το 1894. Ήταν μια σειρά από καρτέλες, με τυπωμένες τις εικόνες ενός κινούμενου αντικειμένου, και με το γύρισμα μιας λαβής, ξεφυλλίζονταν οι καρτέλες, και οι φιγούρες εκινούντο.

Το Φιλμ

Σε κάθε κινηματογραφική προβολή, μπροστά από τα μάτια του θεατή, περνούν εκατοντάδες μέτρα φιλμ. Ένα λεπτό κινηματογραφικού χρόνου, απαιτεί πάνω από 27μ. φιλμ, και μια μεγάλου μήκους ταινία απαιτεί γύρω στα 2,5χλμ. Σήμερα, υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία, η οποία προμηθεύει τις κινηματογραφικές εταιρίες με άπειρα χιλιόμετρα φιλμ . Το επεξεργάζεται, και παράγει τις κόπιες που προβάλλονται στους κινηματογράφους. Στο παρελθόν, χρησιμοποιούσαν διαφόρων διαστάσεων φιλμ, για τις σημερινές όμως ταινίες μεγάλου μήκους , χρησιμοποιούν τη στάνταρ διάσταση των 35χιλ. Το μέγεθος αυτό, βασίζεται στο μέγεθος του πρώτου φιλμ που έφτιαξε ο Τζώρτζ Ίστμαν, από το Ρότσεστερ των ΗΠΑ, με πρότυπο, το μέγεθος των γυάλινων φωτογραφικών πλακών που κατασκεύαζε. Ξεκινώντας από ένα μεγάλο τζάμι παραθύρου , το χώριζε στα δύο, κάνοντας το ίδιο και με κάθε καινούργιο τετράγωνο που σχηματίζονταν, μέχρι να φτάσει στο μέγεθος που ήθελε. Το φιλμ που χρησιμοποιούμε σήμερα, βασίστηκε στα παράθυρα του Ρότσεστερ, του 1885!

Το φιλμ του Έντισον

Ο Θωμάς Έντισον, αρχικά σχεδίαζε να κάνει ταινίες σε κυλίνδρους ευαίσθητους στο φως. Ο βοηθός του, Γουίλιαμ Ντίκσον, επέλεξε να χρησιμοποιήσει το φιλμ που είχε φτιάξει ο Τζωρτζ Ίστμαν. Έτσι έκοψε το φιλμ των 7.6μ, και στις άκρες του πρόσθεσε τρύπες, για να τυλίγεται ομοιόμορφα στην κινηματογραφική μηχανή που είχε φτιάξει.

Βουβός κινηματογράφος

Ένας από τους πρώτους κινηματογραφιστές, που χρησιμοποίησε την διαθέσιμη τεχνική της εποχής, με σκοπό την παραγωγή ταινιών σύμφωνα με όρους της τέχνης, υπήρξε ο Ζορζ Μελιέ, ο οποίος θεωρείται και από τους πρώτους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες. Οι ταινίες του πραγματεύονταν θέματα από το χώρο του φανταστικού, ενώ η ταινία του «Ταξίδι στη Σελήνη» (Le voyage dans la lune, 1901), υπήρξε πιθανότατα η πρώτη ταινία, στην οποία περιγράφεται ένα ταξίδι στο διάστημα. Επιπλέον, εισήγαγε και τεχνικές οπτικών εφέ, ενώ για πρώτη φορά προέβαλε έγχρωμες ταινίες, χρωματίζοντας την κινηματογραφική ταινία (καρέ) με το χέρι. Με αφετηρία τις νέες δυνατότητες που αναδύθηκαν, ο κινηματογράφος μετασχηματίστηκε διεθνώς σε μία δημοφιλή μορφή τέχνης, ενώ παράλληλα, πολλοί κινηματογραφικοί χώροι δημιουργήθηκαν, με αποκλειστικό σκοπό την προβολή ταινιών. Εκτιμάται ότι το 1908, στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρχαν περίπου 10.000 κινηματογράφοι. Οι ταινίες της εποχής ήταν διάρκειας δέκα έως δεκαπέντε λεπτών, συν τω χρόνω όμως, έχουμε σταδιακή αύξηση της διάρκειάς τους. Σημαντική συμβολή σε αυτό το θέμα, είχε κι ο Αμερικανός σκηνοθέτης D. W. Griffith, στον οποίο ανήκουν μερικά από τα πρώτα ιστορικά έπη του κινηματογράφου. Το 1911 ή 1912, κάποιος θεωρητικός, χρησιμοποίησε για πρώτη φορά σε δοκίμιό του τον όρο έβδομη τέχνη, για να περιγράψει την έννοια του κινηματογράφου.

Το «φτάρνισμα του Fred Ott» (Fred Ott's Sneeze), είναι ένα ασπρόμαυρο, βουβό, και μικρής διάρκειας βίντεο, του 1894, αμερικανικής παραγωγής, και το οποίο γυρίστηκε από τον William K.L. Dickson, με πρωταγωνιστή τον Fred Ott. Πρόκειται για την πρώτη ταινία, στην οποία εμφανίζεται το στοιχείο της κίνησης. Σε αυτήν την ταινία μπορούμε να δούμε τον Fred Ott να μυρίζει καπνό, και έπειτα να φταρνίζεται.

Κύριος εκπρόσωπός του ήταν ο Τσάρλι Τσάπλιν. Ο Σερ Τσαρλς Σπένσερ Τσάπλιν, ο νεότερος, [Charles Spencer Chaplin Jr.(16 Απρλίου 1889 - 25 Δεκεμβρίου 1977)],γνωστότερος με το υποκοριστικό Τσάρλι , και στην Ελλάδα κυρίως, με το προσωνύμιο "Σαρλό", υπήρξε Άγγλος ηθοποιός και σκηνοθέτης, που μεγαλούργησε στις πρώτες δεκαετίες του Χόλυγουντ. Είναι χρονικά η πρώτη παγκόσμια αναγνωρίσιμη φιγούρα της κινηματογραφικής τέχνης, κυρίως μέσω του χαρακτήρα του Σαρλό που ενσάρκωνε στις πρώτες ταινίες του.

Ομιλών κινηματογράφος

 Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο κινηματογράφος παρέμενε χωρίς ήχο (βουβός κινηματογράφος), και συχνά η προβολή των ταινιών συνοδεύονταν από ζωντανή μουσική. Η ιστορία του κινηματογράφου, με εγγραφή του ήχου, ξεκίνησε το 1926, όταν η Warner Brothers παρουσίασε μία συσκευή (Vitaphone), η οποία έδινε τη δυνατότητα αναπαραγωγής της μουσικής, μέσω ενός δίσκου που συγχρονιζόταν με την μηχανή προβολής της ταινίας. Βασισμένη σε αυτήν τη νέα τεχνολογία, στα τέλη του 1927, κυκλοφόρησε η ταινία «The Jazz Singer», η οποία, αν και κατά το μεγαλύτερο μέρος της ήταν βουβή, υπήρξε η πρώτη που περιείχε διαλόγους. Η ταινία λοιπόν, όπου πρωτοεμφανίστηκε το στοιχείο του ήχου, ήταν «Ο τραγουδιστής της jazz» (the jazz singer).

Αδελφοί Lumiere

Γεννήθηκαν στην Μπεζανσόν της Γαλλίας, ενώ μεγάλωσαν στην πόλη της Λυών. Ο πατέρας τους ήταν ιδιοκτήτης εργοστασίου, το οποίο κατασκεύαζε φωτογραφικές πλάκες και άλλα φωτογραφικά είδη, στο οποίο εργάστηκαν και οι δύο: ο Λουί Λυμιέρ ως φυσικός, και ο Ογκύστ Λυμιέρ με την ιδιότητα του διευθυντή. Μετά την απομάκρυνση του πατέρα τους το 1892, ξεκίνησαν τον πειραματισμό τους, όσον αφορά την εξέλιξη του κινηματογράφου, και κατοχύρωσαν αρκετές ευρεσιτεχνίες τους , μεταξύ των οποίων και το διάτρητο φιλμ, το οποίο παρείχε τη δυνατότητα ενσωμάτωσής του σε μία μηχανή προβολής.

Βασιζόμενοι στην εφεύρεση του κινητοσκοπίου, κατασκεύασαν την φορητή συσκευή του κινηματογράφου, την οποία κατοχύρωσαν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, στις 13 Φεβρουαρίου του 1894. Ο κινηματογράφος των αδελφών Λυμιέρ, αποτελούσε ταυτόχρονα μηχανή λήψεως και προβολής, καθώς επίσης και εκτύπωσης του φιλμ. Η πρώτη ταινία που δημιούργησαν ήταν η «Έξοδος από το εργοστάσιο Λυμιέρ», στις 19 Μαρτίου του 1895, και κατέγραφε την έξοδο των εργατών από το εργοστάσιό τους.

Στις 28 Δεκεμβρίου του 1895, πραγματοποίησαν την πρώτη δημόσια προβολή ταινιών επί πληρωμή στο Παρίσι, ενώ τον επόμενο χρόνο, προώθησαν την εφεύρεσή τους στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη, όπου έτυχαν θερμής υποδοχής. Οι ίδιοι θεώρησαν πως ο κινηματογράφος ήταν ήσσονος σημασίας, και πούλησαν την εφεύρεσή τους στον Ζορζ Μελιέ. Αργότερα στράφηκαν στην έγχρωμη φωτογραφία, και το 1903 επινόησαν την πρώτη έγχρωμη φωτογραφική διαδικασία (Autochrome Lumiere), της οποίας η εμπορική διάθεση άρχισε το 1907.Η επιχείρηση των αδελφών Λυμιέρ υπήρξε από τις μεγαλύτερες εταιρίες φωτογραφικών ειδών στην Ευρώπη, μέχρι την συγχώνευσή της με την εταιρεία Ilford.

Το "Φάντασμα της Όπερας"(1925) είναι η πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του γνωστού μυθιστορήματος από τον Gaston Leroux· ένας συνδυασμός ειδυλλίου, φρίκης, μυστηρίου και τραγωδίας. Η ταινία αυτή θεωρείται σημαντική, επειδή διαθέτει μία από τις σημαντικότερες μελοδραματικές ερμηνείες στην ιστορία του βωβού κινηματογράφου. Στη ταινία ο Lon Chaney που ενσαρκώνει το ρόλου του φαντάσματος , στοιχειώνει την όπερα του Παρισιού, προκαλώντας τον πανικό με μια σειρά από φόνους ,στην προσπάθεια του να αναγκάσει τη διοίκηση , να κάνει αστέρα της τέχνης ,τη γυναίκα που αγαπά.

 

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Ο ελληνικός κινηματογράφος, είναι ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια του νεοελληνικού πολιτισμού, παρόλη τη μικρή ηλικία του, και παρά τα φτωχά μέσα της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής. Γέννησε αριστουργήματα της κινηματογραφικής τέχνης, και ανέδειξε σημαντικούς σκηνοθέτες, σεναριογράφους, διευθυντές φωτογραφίας, συνθέτες και καταπληκτικούς ηθοποιούς. Στο cinemainfo.gr. , τον ελληνικό κινηματογράφο, τον αντιμετωπίζουμε σαν ένα ενιαίο σύνολο, και δεν κάνουμε τον διαχωρισμό που γίνεται συνήθως σε παλιό εμπορικό, και νέο ποιοτικό κινηματογράφο ·διαχωρισμό που τον θεωρούμε ως επί το πλείστον πλαστό. Αν χρειάζεται κάποιος διαχωρισμός για ιστορικούς λόγους, μπορούμε να τον διακρίνουμε σε τρείς περιόδους:

 

1)Την προπολεμική: περιλαμβάνει τις πρώτες απόπειρες για τη δημιουργία ντόπιας κινηματογραφικής παραγωγής.

2)Την μετακατοχική: ξεκινάει ουσιαστικά στο τέλος της κατοχής, με την ταινία «Χειροκροτήματα» του Γιώργου Τζαβέλλα, και

3)Την μεταπολιτευτική: ξεκινάει με την απελευθέρωση των καλλιτεχνικών δυνάμεων μετά τη δικτατορία, και ο «Θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, θεωρείται ώς η αριστουργηματική της αφετηρία.

Θα μπορούσαμε να μιλάμε και για μια τρίτη περιόδο ήδη απο το 1965-67, αλλά η δικτατορία με τον ερχομό της έκοψε τη φόρα που είχαν πάρει πολλοί νέοι δημιουργοί. Κλείνοντας θα λέγαμε, ότι για μας δεν υπάρχει εμπορικός και ποιοτικός διαχωρισμός στον ελληνικό κινηματογράφο. Όπως σε όλες τις τέχνες έτσι κι εδώ, υπάρχει καλός και κακός κινηματογράφος, ανεξαρτήτως από το σε ποιά πλευρά τοποθετούνται οι ίδιοι οι δημιουργοί του.

                 

                              ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ  ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ

                              ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΤΗΣ Α? ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

                              ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ

                               ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ: 2012- 2013